Plan formacji chrześcijańskiej dla świeckich

I rok formacji

w przypadku formacji intensywnej, czyli spotkania w małych grupach co tydzień przez 10 miesięcy; w przypadku ekstensywnej całość może zająć maksymalnie do 2 lat. Niewskazane jest jednak zbytnie rozciąganie w czasie tego okresu.

Preewangelizacja

1. Wzajemne poznanie ewangelizatora i ewangelizowanego (zdobycie zaufania, życiowe problemy?)

2. Pomoc w najbardziej pilnych problemach, o ile to możliwe

Ewangelizacja

1. 4 prawa życia duchowego:

1. Bóg jest miłością i ma wspaniały plan dla Twojego życia
2. Grzech oddzielił ludzkość, w tym Ciebie, od Boga
3. Jezus Chrystus jest jedyną drogą powrotu do Ojca
4. Aby przyjąć Boży plan i powrócić do Bożego domu, musisz osobiście przyjąć Jezusa jako Pana i Zbawiciela

2. Konieczne uzupełnienie:

1. Duch Św. (napełnienie Duchem, kierownictwo Ducha Św. człowiek duchowy, oddychanie duchowe)
2. Kościół - wspólnota wiary, taka, jaką zamierzył ją Jezus. Zaproszenie do wspólnoty.

Przejście (utrwalenie)

Powinno przypomnieć prawdy przyjęte podczas ewangelizacji, a jednocześnie dać możliwość głębszego zastanowienia się nad zastosowaniem tych praw(d) we własnym życiu. Jedną z możliwych formuł jest 8 spotkań nad Ew. Jana (materiały Ruchu Światło-Życie). Praktyka, a także wzór starożytny (por. Katechezy Chrzcielne Cyryla Jerozolimskiego: Kat. 1) uczy, że na tym etapie dobrze jest zająć się tematem przebaczenia (innym oraz sobie), uzdrowienia wewnętrznego oraz właściwego przeżywania codzienności w relacji do Boga.

Uwaga. Na tym etapie możliwe (i wskazane) jest przeżycie Seminarium Odnowy w Duchu Świętym, chyba że ewangelizacja dokonywała się w ramach Seminarium Odnowy.

Wzrost po nawróceniu

Ten etap może trwać od kilku miesięcy do ponad roku. Jest to odpowiednik starożytnego katechumenatu (a raczej jego części). Minimalny zestaw tematów:

1. Czytanie Pisma Świętego jako słowa życia
2. Modlitwa osobista (namiot spotkania, in. "cichy czas")
3. Modlitwa - zasady ogólne (dlaczego, istota modlitwy itp.)
4. Modlitwa we wspólnocie i uwielbienie
5. Oddychanie duchowe (powtórzenie i pogłębienie tematu z etapu ewangelizacji)
6. Żywa wiara, życie z wiary i wzrost w wierze (podejmowanie decyzji)
7. Rozumienie Bożego prowadzenia i posłuszeństwo Bogu
8. Podstawowe zasady rozeznawania duchów (czyli słuchanie Boga w praktyce)
9. Odwracanie się od własnych (uporczywych) grzechów, pokusa
10. Walka duchowa
11. Świadectwo
12. Intymne poznanie Boga i uświęcenie
13. Dary Ducha Świętego
14. Służba (diakonia). Ten ostatni temat na tym poziomie jest na wpół teoretyczny, na wpół praktyczny - nie jest roztropne powierzanie tu posług "na pełny etat", ale ma to być zachęta do zrobienia kroku we właściwym kierunku.

Uwaga 1. Niektóre tematy po lewej stronie dają się połączyć w ramach jednego spotkania. Sugerowana kolejność spotkań jest dość istotna.

Uwaga 2. Dobrą pomocą na tym poziomie może być "Podstawy dojrzałości chrześcijańskiej", wyd. WAM 1995. Tematy tego kursu to:

1. Kochanie Boga

2. Chrześcijańska miłość

3. Wiara

4. Przewodzenie duchowe

5. Świat a wspólnota chrześcijańska

6. Przezwyciężanie ciała

7. Naprawianie popełnionego zła

8. Przezwyciężanie działania złych duchów.

II lub III rok formacji.

Do tego momentu, jak widać z powyższego schematu, cała formacja odbywa się w zasadzie jednotorowo. Od tego momentu możliwa i potrzebna jest wielotorowość, która w praktyce może być zrealizowana poprzez przeplatające się cykle kilku spotkań poświęconych kolejnym grupom tematów. Kolory tła oznaczają wymiar formacji, zgodnie z kolorami w nagłówku tabeli. Poniżej znajdują się propozycje, które mogą być wykorzystane w różnej kolejności i w różny sposób, zależnie od potrzeb konkretnych ludzi i charakteru wspólnoty.

Silniejsze wejście we wspólnotę

Systematyczne studium Biblii

Przygotowanie do posługi

Dalsze uzgadnianie życia z wiarą

Głębsze poznanie prawd wiary

Dalsze uzgadnianie życia z wiarą

Obrona własnej wiary wobec innych

III (IV) rok formacji

Jest kontynuacją poprzedniego roku. Należy zwrócić uwagę na następujące fakty:

1. Na tym poziomie może pojawić się już znużenie, wypalenie lub pierwsze oznaki nocy duchowej. Potrzeba więc rozeznania, czy powodem podobnych z pozoru objawów jest:
   • przywiązanie do grzechów, niechęć do uwalniania się od grzesznych postaw
   • problem(y) we wspólnocie: np. brak dialogu, rutyna, konflikty
   • lęk przed przyjęciem posługi i odpowiedzialności we wspólnocie
   • problem(y) w środowisku życia (rodzina, środowisko zawodowe)
   • rozpoczynająca się autentyczna noc duchowa (tzw. noc zmysłów). Najprościej ujmując, oznaką nocy duchowej są występujące jednoczesnie:
     • brak upodobania w rzeczach dających przyjemność zmysłową równie silny jak "oschłość" w stosunku do rzeczy Bożych
     • silne pragnienie bliskości Boga, częste zwracanie uwagi ku Bogu
     • "zużycie" się wcześniejszych form modlitwy (zwłaszcza rozmyślania posługującego się wyobraźnią, słowami itp). Zob. Jan od Krzyża, "Noc ciemna" I,9
2. Formacja biblijna jest właściwa i potrzebna na każdym poziomie, ale nie należy z nią przedobrzyć, bo może okazać się, że staje się tylko pożywką dla ciekawości: należy ją przeplatać z innymi wymiarami formacji
3. Jeśli dotychczas nie było okazji dla formowania się w grupach związanych z konkretnym stanem życia, przede wszystkim małżeńskich, koniecznie należy wprowadzić cykle spotkań przeznaczone specyficznie dla małżeństw. Podobnie mogą okazać się bardzo potrzebne rekolekcje, weekendy czy inne specyficzne spotkania dla osób posługujących w diakoniach (np. modlitwy wstawienniczej, muzycznej), dla biznesmenów, dla mężczyzn/kobiet. Skoro wprowadziliśmy wcześniej spotkania związane z rozeznaniem własnego powołania i odpowiedzialności, trzeba pomóc ludziom to rozwijać.
4. Potrzebne są typowe spotkania "dzieleniowe". Spotkanie dzieleniowe powinno mieć swój temat, ale w odróżnieniu od spotkania formacyjnego temat ten jest raczej punktem wyjścia; nie da się natomiast przewidzieć całego rozwoju spotkania dzieleniowego ani punktu dojścia. Ważne, żeby wyjść od czegoś, co zainspiruje do dzielenia się. Może to być przeczytanie fragmentu Pisma łącznie z jakimś adekwatnym przykładem wziętym z życia lub nawiązaniem do jakiegoś niedawnego zdarzenia. Może być to też czyjeś szczególnie poruszające świadectwo. Można też poprosić uczestników o przeczytanie wcześniej jakiegoś dłuższego tekstu lub przemyślenie jakichś pytań dotyczących ich życia.

Konkretne propozycje spotkań pojawią się, ale nieprędko, chyba że Ty zechcesz podzielić się swoimi konspektami i przemyśleniami!